Danica Milosavljević

Tekst: Branka Blizanac Danica Dana Milosavljević (1925-2018) je sa svega 16 godina stupila u Narodnooslobodilački pokret, i po završetku rata bila proglašena za narodnog heroja.

Rođena je u Biosci, sa dvanaest godina se preselila u obližnje Užice gde je pohađala gimnaziju. Porodica Milosavljević je u to vreme teško živela.

Već tada, kao mlada gimnazijalka, Danica Milosavljević se priključila pokretu i od 1941. postala članica SKOJ-a. U to vreme je sa drugaricama vršila nekoliko aktivnosti: prikupljala je odeću i hranu za partizane; dojavljivala vesti i održavala vezu sa svojom četom.

Kada je Užice oslobođeno, Dana Milosavljević se prijavila na kurs za bolničarke, koji je vodila doktorka Frida Gutman. Nakon završene prakse, sa drugaricom Olgom Kojadinović se priključila se Trećoj užičkoj četi Užičkog partizanskog pokreta, gde su radile kao bolničarke, u blizini Višegrada.

Prva neprijateljska ofanziva je njenu četu povukla u Sandžak, pa u Bosnu. U Bosni je od decembra postala deo Prve proleterske brigade kao bolničarka i borkinja, a naredne godine je bila premeštena u bataljon Druge proleterske brigade, gde je delovala kao bombašica. Tako je učestvovala u pohodu u Bosansku krajinu; kod Livna, 1942. godine, bila je ranjena od strane ustaških neprijatelja. Lečila se u bolnici u Glamoči, i već naredne godine vratila u jedinicu i bila jedna od prvih žena koja je ponela čin potporučnika.

Nadalje je delala kao desetar, omladinski rukovodilac, učestvovala je u bici na Sutjesci, Beogradskoj operaciji, borila se na Sremskom frontu.

Kao njen veliki ratni podvig ostalo je upamćeno da je, u leto 1944. godine, sa saborcem otišla u neprijateljski bunker, uništila bunker i zarobila mitraljez.

Nakon rata, 1946. godine, bila je demobilisana. Tada je u okviru organizacija SUBNOR-a, Socijalističkog saveza radnog naroda, Antifašističkog fronta žena i Konferencije za društvenu aktivnost žena nastavila da pruža svoj doprinos i da se društveno angažuje.

Za narodnog heroja proglašena je 6. jula 1953. godine. Bila je nositeljka je i drugih odlikovanja, između ostalog i Partizanske spomenice 1941. godine.

Preminula je u Beogradu, u 92. godini svog života. Sahranjena je na Novom groblju, u Aleji narodnih heroja.

O njenom životu je Jovan Radovanović napisao romansirani životopis, naslovljen „Odanjeno nebo”.