Milica Pavlović Dara

Autor: Anđela Kovačević

Ilustracija: Negoslava Vuković

Milica Pavlović Dara bila je učesnica Narodnooslobodilačke borbe i narodna heroina Jugoslavije.

Rođena je 8. marta 1915. godine u Čačku, gde je završila osnovnu školu i gimnaziju. Kao jako mlada, još u gimnaziji, počela je da se interesuje za revolucionarnu literaturu, a posebno je volela dela Maksima Gorkog i Nikolaja Ostrovskog. Tada je postala članica Savezne komunističke omladine Jugoslavije.

Godine 1933. započela je studije srpskohrvatskog jezika i jugoslovenske književnosti na Filozofskom fakultetu u Beogradu, a 1934. godine postaje članica Komunističke partije Jugoslavije. Nakon diplomiranja, počela je da predaje srpskohrvatski jezik i geografiju u Leskovcu, a zatim od 1940. godine u Valjevu.

Od početka Drugog svetskog rata učestvovala je u organizovanju i pripremama antifašističkih borbi (sakupljala je oružje, municiju i ostalu ratnu opremu). U Valjevu je organizovala nezakoniti rad partije, prikupljala je hranu i odeću, obilazila partijske organizacije i radila na proširenju Partizanskog odreda.

Iako je 1941. godine morala da napusti Valjevo jer joj je pretila opasnost od hapšenja, to je nije pokolebalo. Te zime se sa Valjevskim odredom kretala po okolnim planinama, a 1942. godine je postala sekretar Okružnog komiteta KPJ za Valjevo. Marljivo je nastojala da promoviše i širi Narodnooslobodilački pokret, a radila je i na osnivanju odbora i obnavljanju komunističkih organizacija, koje su se zbog učestalih napada stalno raspadale.

Dana 5. juna 1944. održana je sednica prvog Narodnooslobodilačkog odbora sela Joševa u šumi Rezina, kojoj je prisustvovala i Milica Pavlović. Tada ju je prepoznao jedan nedićevac odmah zatim obavestivši lokalnu četničku jedinicu. Rano ujutru 6. juna četnici su opkolili kuću u kojoj se Milica nalazila. Odmah je odlučila da se preda, kako ne bi dovela u opasnost ostale ljude u kući, međutim domaćin, Živan Andrić, ubijen je na licu mesta, dok su Milicu četnici odveli u svoj štab u selu Lelić kod Valjeva. Tamo su je dva dana mučili ne bi li otkrila svoje drugove i saborce, ali se ona nije pokolebala. Druge noći zatočeništva pokušala je da pobegne, ali su je četnici ranili, a zatim nastavili da je muče. Kako je ona i dalje odbijala da da ikakve informacije, četnici su je zaklali 8. juna 1944. godine.

Nakon završetka rata njeni posmrtni ostaci preneti su u Čačak, gde sada jedna osnovna škola nosi njeno ime. 14. decembra 1944. godine proglašena je za narodnu heroinu.